Mezardan Uzanan El....

Misafir

Serdar on iki yaşındaydı. Bir yıl vardı ki, mahalle arkadaşlarıyla
şehir dışındaki top sahasında maç yapmaya gidiyorlardı. Birkaç günde
bir öğleden sonra maç yapmaya giderken ağaçlıktan dolanıp top sahasına
varıyorlardı. Aslında kestirmeden gitmek vardı ya o zaman da
mezarlıktan geçmek gerekiyordu. Bu işe de pek istekli olan yoktu. Bazen
maç uzuyor, karanlığa kalıyorlardı. Çocuklar evlerine geç kalmamak
için, böyle durumlarda mezarlıktan geçiverelim diye maç bitiminde atıp
tutuyorlardı ama mezarlık kapısına gelindiğinde sesler kesiliyordu.

Bir iki derken bu durum bir akşamüstü yine karanlığa kalınmıştı. Maç
çok uzamış ve epey geç olmuştu. Dönüşü yok mutlaka mezarlıktan
geçiyoruz diyenler yine mezarlık kapısına gelindiğinde susmuştu. Serdar
duruma el koymak ihtiyacını hissetmişti. “ Arkadaşlar, arkamda tek sıra
olun. Ben sizi mezarlıktan geçiririm “ dedi ve arkadaşlarının arkasında
tek sıra olmasını sağladı. Hafif ay ışığı vardı ve kesme taşlardan
yapılmış mezarlık içindeki dar yolu aydınlatıyordu. Etraf zifiri
karanlıktı. Çocuklar sessizce Serdar’ın peşi sıra ilerlediler. Yolun
yarısına gelinmişti ki yan taraftaki mezarlıktan bir el uzandı. “ Tut
elimi, benim elimi tut “ diyordu derinden gelen bir ses. Serdar
irkildi. Yüreği ağzına gelecekmiş gibi oldu. Çok korktu. Arkasına
baktı. Kimse yoktu. Hani arkadaşları neredeydi? Gerisin geriye dönüp
kaçmaya başladı. Hızla mezarlıktan çıktı. Hedefi top sahasıydı. Oraya
ulaşmak istiyordu. İki kere arkasına da bakmıştı. Gördükleri tarifi
imkansız şeylerdi. Peşinde ölüler vardı.

Serdar top
sahasına vardığında bugünkü maçta gol attığı kalenin içine yattı.
Arkasında kalenin filesi vardı. Uzanıp tutmaya çalışan olursa fark
ederdi. Tehlike gelse gelse önden gelirdi. Böyle bir şey olursa o
zamanda ona göre davranırdı. Serdar kalenin içine girdiği andan
itibaren peşindekilerin kaybolduğunu anladı. Yine de her an tetikteydi.
Gözleri dört bir yana fır dönüyordu. Serdar o gece sabaha kadar uyanık
bekledi. Güneşin doğuşunu görmek kimseyi Serdar kadar sevindiremezdi.
Derin bir oh çekti ve gerisin geri dönüp mezarlıktan geçerek evine
vardı. O el uzanan mezar sessizliğin sesini dinliyordu. Bir hareket
yoktu.

Eve giderken ilerde Namıkların evinin önünde bir
polis arabası vardı. Galiba yirmi-yirmi beş adam ve kadın vardı.
Polisler onlarla konuşuyordu. Eve girdi. Annesi, babası evdeydi. “Oğlum
nerede kaldın? Bütün gece neredeydin? “ diye sordular. Serdar olanları
anlattı. Babası öğretmendi. Polislerin yanına götürdü. Olayın tek görgü
şahidiydi. Polisler, Serdar’ın anlattıklarını dinlediler. Zabıt
tuttular. Daha sonra evine geldi. Yemek yedikten sonra uyudu. Ertesi
gün kaybolan çocukların aileleri bir evde toplandılar. Serdar olanları
onlara da anlattı. Sorulan soruları cevapladı. İnanan da vardı,
inanmayan da. Şu bir gerçekti: Ortada kaybolan on dört tane çocuk
vardı. İşte buna hepsi inanıyordu.

Mezarlıkta ve top
sahasında yapılan araştırmalar sonuçsuz kaldı. Aradan bir ay geçti. Bir
ateş yanmıştı ve alev alev yanan ateş sönmüştü. Olanlar unutulmaya
başlamıştı. Araştırmalar sırasında Serdar’ın dikkatini mezarcı Mahmut
çekmişti. Mezarcı Mahmut, Serdar’ın anlattıklarını doğruluyor ve daha
önce de o mezarın yanında bazı çocukların kaybolduğunu söylüyordu.
Serdar onun mezarlık içindeki evine gitti. Onunla uzun uzadıya konuştu.
Mezarcı Mahmut o mezar alıcı dedenin mezarı diyordu. Doksan iki yaşında
ölmüştü. Öteki kaybolan çocuklar geri gelmedi, bunlar da geri gelmez
diyordu.

Serdar ve ailesi dört yıl sonra o şehirden
taşındılar. Aradan uzun yıllar geçti. Namık, Hikmet, Vahdettin,
Mesut…tam otuz beş yıldır yoktular. Serdar geçen yazın yıllar sonra ilk
defa o mezarlıktan geçti. Mezarcı Mahmut çoktan ölmüş, vasiyeti üzerine
alıcı dedenin mezarının üstüne gömülmüştü. Bu işlemden sonra burada hiç
çocuk kaybolmamıştı. Serdar mezarlıktan ayrılırken, çocuk konuşmaları,
gülüşmeleri duyar gibi olmuştu.

Konu: Geri: Mezardan Uzanan El.... C.tesi Mart 13 2010, 03:52

vay be çok ilginç saol gülücük

Konu: Geri: Mezardan Uzanan El.... C.tesi Mart 13 2010, 20:32

son bölüm biraz korkunçtu tüylerim ürperdi orda

Konu: Geri: Mezardan Uzanan El.... Paz Mart 14 2010, 01:09

ayyy anam okurken ödüm patladı

Konu: Geri: Mezardan Uzanan El.... Paz Mart 14 2010, 04:30

ben biliodum ama sağol

Konu: Geri: Mezardan Uzanan El.... Paz Mart 14 2010, 05:37

Sağol