Peygamberler günah işlemez

Sual: Peygamber günah işlemez mi yani masum mudur?
CEVAP
Masum olmak, kusursuz ve günahsız olmak, Peygamberlere mahsustur. (Merec-ül-bahren)

Her Peygamber, büyük küçük her günahtan masumdur. (Riyad-ün-nasıhin)

Peygamberler günah işlemekten masumdur, temizdir, günah işleyemezler. (Mekt. Rabbani 2/44)

İmam-ı Gazali hazretleri, Ravda-tüt-talibin isimli eserinde buyuruyor ki:
(Resulullah,
icma ile büyük-küçük günahlardan ve mekruh işlemekten uzaktır.
Unutmaktan, gafletten, verdiği haberlerde hata edip yanılmaktan da uzak
olduğu icma ile sabittir.

Tebliğ ettiği sözlerde yanılmasının
caiz ve mümkün olması, üzerinde durmayıp derhal farkına varması şartı
iledir. Bu da icra ettiği şeydeki hikmetleri bilmeyi ve ona tâbi olmayı
ve unutmanın faydasını bildirmek içindir. Resulullahın bu husustaki
yanılma haline sebep, ilmin anlatılması ve dinin açıklanmasıdır.
Nitekim hadis-i şerifte, (Ben hiçbir hususta unutup yanılmam. Böyle bir şey vaki olursa, bu sadece bildirmek istediğimi açıklamam içindir)
buyuruldu. Bu durum, onun için bir noksanlık değil, bilakis tebliği
genişletmek ve nimeti tamamlamak içindir. Fakat bir tebliğde bulunmak,
fiillerindeki hükümleri açıklamak, dini emirleri bildirmek ve kalbine
gelen vahiy haberlerini anlatmak maksadı bulunmayan hususlarda bütün
mutasavvuflar ve kalb ilmine sahip âlimler, yanılmanın, unutmanın,
gaflet ve gevşekliğin imkansız olduğunu bildirmişlerdir.

Kadı İyad hazretleri, Şifa-i şerif isimli kitabında buyuruyor ki:
(Küçük
günahları Peygamberlere caiz görenler, bu cevazlarına birçok âyet-i
kerime ve hadis-i şeriflerin zahirlerini delil olarak almaları, büyük
günahları caiz görmeye, icmayı parçalamaya ve müslüman kimsenin
söyleyemeyeceği şeyleri söylemeye sevk etmiştir.)

Bütün bu nakillerden anlaşılacağı üzere, Peygamberler küçük, büyük günah işlemezler. Peygamber Zelle işleyebilir. Zelle ise günah değildir. En efdali ve en evlayı yapmayıp, fadılı, yani fazileti tercih etmektir. (Riyad-ün-nasıhin)

Fetih suresinde Peygamber aleyhisselama hitaben (Allah senin geçmiş ve gelecek günahlarını affetti. Üzerindeki nimetini tamamladı ve seni doğru yola iletti)
buyurulan bu âyet-i kerimede, Allahü teâlâ, Resul-i ekremini her türlü
ayıplardan teberri ve Onun ismetini, günahsızlığını beyan buyurmaktadır
(Şifa-i şerif) Bazı âlimler de bu âyet-i kerimeyi şöyle açıklamışlardır:
(Allahü teâlâ, seni geçmişte ve gelecekte günah işlemekten korudu.)

Günah işlemekten korunmuşlardır
Sual: Bekara suresinin 128. âyetinde, İbrahim ve İsmail Peygamberin, “Ya Rabbi, tevbemizi kabul et” diye dua ettikleri bildiriliyor. Taha suresinin 121. âyetinde, (Âdem Rabbine asi oldu) deniyor. Kasas suresinin 15. âyetinde Hazret-i Musa’nın kavga eden iki kişiden birini öldürdüğü, 16 âyette ise Hazret-i Musa’nın (Ya rabbi ben kendime zulmettim, beni affet) dediği ve Kehf
suresinin 74. âyetinde, Hazret-i Musa’nın arkadaşının suçsuz bir çocuğu
öldürdüğü bildiriliyor. Bütün bunlar Peygamberlerin günah işlediğini
göstermiyor mu?
CEVAP
Kur’an meallerinden din
öğrenilmez. Aksine böyle yanlış düşüncelere sahip olunabilir. Din ancak
doğru yazılmış ilmihallerden öğrenilir.

Allahü teâlâ, Peygamberleri, Peygamberlikten önce de, sonra da günah işlemekten korumuştur. (Nuhbet-ül-Leali)

Peygamberler nübüvvetten [Peygamberlikten] önce de günah işlemekten korunmuştur. (Kadı Iyâd / El- Millet-ül Meşhure)

İbrahim ve İsmail aleyhimüsselam ile ilgili âyetin meali şöyledir:
([İbrahim ve İsmail dedi ki:] Ey Rabbimiz, bizi Müslümanlıkta sabit kıl. Soyumuzdan da Müslüman bir ümmet yetiştir. Bize menasiklerimizi [Haccın usullerini] öğret. Tevbemizi kabul et. Çünkü tevbeleri daima kabul eden, merhametli olan ancak sensin.) [Bekara 128]
Peygamberler,
günah işlemekten masumdur. Hazret-i İbrahim ile Hazret-i İsmail,
Kâ’beyi yaptıktan sonra bu yerlerde daha çok duanın ve tevbenin kabul
edileceğini öğretmek için böyle dua etmişlerdir. Bu, bizim masumiyetimizi [günah işlemeyişimizi] devamlı kıl demektir. (Kurtubi)

İmam-ı Rabbani hazretleri buyuruyor ki:
Dostların günahını, düşmanların günahları gibi sanmamalı. (İyilerin, iyilik sandıkları şeyleri, dostlar, günah bilir)
buyuruldu. Bunların günah ve kusurları olsa da, başkalarının günahları
gibi değildir. Yanılmak ve unutmak gibidir. Niyet ederek, karar vererek
yapılmış değildir. Taha suresinin, (Âdem unuttu, azim ile, karar ile yapmadı) mealindeki 115. âyet-i kerimesi bunu bildiriyor.

Demek
ki Hazret-i Âdem günaha azmetmedi. Kasten yapmadı, unutup yanılarak
yaptı. Bunun için de affa uğradı. Ama İblis kararla, azimle yaptı ve
ebedi lanetlendi. İkisinde de emre muhalefet var; ama birinde unutmak
ve yanılmak, ötekinde azim ve karar var.

Hazret-i Musa’nın Kıpti’yi öldürmesi hakkında Tefsir-i Kurtubi’de bildirilen malumat şöyledir:
1- Hazret-i Musa, o zaman 12 yaşında idi.
2- Kavgayı aralamak için iki kişinin arasına girdi. Kıpti hafif itelemekle düşüp öldü.
3- Bu
işte Hazret-i Musa’nın öldürmek için bir kastı yoktu, yanlışlıkla yani
kazayla bu olay meydana geldi. Buna rağmen Hazret-i Musa yine de Allahü
teâlâdan af diledi. Allah da onu affetti.

Hazret-i Musa’nın
yanındaki Hızır aleyhisselamın günahsız çocuğu öldürmesi ise Allah’ın
emri ile idi. Çocuk büyüyünce kâfir olacağı ve ailesine zulmedeceği
bildirildiği için, yerine hayırlı bir evlat vermesi için o çocuk
öldürülmüştü. Bunda Hazret-i Hızır’ın bir suçu yoktur.

Peygamberler aya güneşe tapmaz
Sual: Bütün
Peygamberlerin Peygamberlikleri bildirilmeden önce de, günah
işlemedikleri malum iken, neden meallerde, Hazret-i İbrahim’in,
yıldıza, aya ve güneşe "Bu benim Rabbim" dediği yazılı?
CEVAP.
Hiçbir
Peygamber, Peygamberliğini tebliğ etmeden önce de günah işlemez, hele
Allahü teâlâya şirk koşmaz. Müşrikler gibi (Güneş benim Rabbim) demez.
Kur’an-ı kerimde mealen buyuruluyor ki:
(İbrahim ne Yahudi, ne de Hıristiyandı. O gerçekten Allah’ı tanıyan doğru bir müslümandı. Müşriklerden de olmadı.) [Al-i İmran67]

(Andolsun ki bundan önce, İbrahim’e de rüşdünü [büluğundan önce hidayeti] verdik. [Onun buna ehil ve müstahak olduğunu] biliyorduk.) [Enbiya 51]

Bu âyet-i kerimeler de İbrahim aleyhisselamın büluğundan önce de hidayet üzere olduğunu göstermektedir. (Beydavi)

Durum
böyle iken, İbrahim aleyhisselamın yıldıza, aya ve güneş taptığını
söylemek, Kur’an-ı kerimdeki ifadeleri anlamamak demektir. Hemen bütün
tercüme ve meallerde, yıldız, ay ve güneş için (Bu benim Rabbim) diye
yazılmıştır. Hiçbir açıklama yapılmamıştır. Bu bakımdan Kur’an-ı kerim
tercümelerinden fıkıh, akaid gibi ilimler öğrenilmez.

Tefsir-i Mazharide, Enam suresinin 76-79. âyetlerinin açıklaması şöyledir:
İbrahim
aleyhisselam, yıldızları, ay ve güneş gösterip Bu mu benim Rabbim
diyerek bunlara tapanları ilzam etmek [susturmak] istemiştir. Beydavi
tefsirinin Şeyhzade haşiyesinde de böyle bildirilmektedir.

Tibyan’da
(Acaba Rabbim bu mu?) şeklinde tercüme yapılmış. Bu ifadede bile şüphe
var. Ancak tefsirlerden aldığı dört açıklama şöyledir:
1- İbrahim aleyhisselam, müşriklerin cehaletlerini bildirmek için böyle söylemiştir.

2-
Müşriklerin yaptıkları şeyleri başlarına kakmak, doğruyu öğretmek için
(Bunun gibi şeyden hiç Rab olur mu, bu mu benim Rabbim) demek
istemiştir.

3- Müşriklerin aleyhine hüccet için, (Sizce benim Rabbim bu ha) demek istemiştir.

4- (Kavmim Rabbimin bu olduğunu söylüyor) demek istemiştir.

Bu
dört açıklama da Hazret-i İbrahim’in; yıldız, ay ve güneş için (Bu
benim Rabbim) demediğini, yani müşriklerden olmadığını açıkça
göstermektedir. Ay veya güneş için Bu benim Rabbim demek şirktir.
Halbuki Peygamberler, şirk değil, günah bile işlemezler. (Feraid)

Bekara suresinin, (İbrahim,
“ya Rabbi, ölüleri nasıl dirilttiğini bana göster” dediğinde, Rabbi
“İnanmıyor musun” dedi. İbrahim, inanıyorum ama, kalbimin tatmin olması
için görmek istedim, dedi) mealindeki 260. âyetinden dolayı da
bazı sapıklar, (Hazret-i İbrahim, Allah’ın yaratmasından şüphe
ediyordu) diyorlar. Halbuki yukarıdaki âyetlerde, İbrahim
aleyhisselamın, büluğundan önce de rüşd sahibi doğru bir müslüman
olduğu açıklanmıştı. Buna rağmen böyle söylemek, cahillik değil ise,
art niyettir.

Hazret-i İbrahim’e bu çeşit saldırılar olduğu
gibi, İslam’ın iki göz bebeğinden birisi olan Hazret-i Ömer’e de İbni
sebeciler, (Ömer Hudeybiye’de, Resulullahın Peygamberliğinden şüphe
etmişti) diyebiliyorlar. Orada da, Hazret-i Ömer aynen, Hazret-i
İbrahim gibi, Allah ve Resulüne olan teslimiyetini bildirmek için, (Ya
Resulallah sen Allah’ın Peygamberi değil misin? Biz hak, kâfirler bâtıl
yolda değil mi?) mealindeki sözlerinden dolayı ona saldırıyorlar.
Hazret-i Ömer, (Ya Resulallah, (Sen elbette Allah’ın resulüsün, bizim
yolumuz elbette hak, kâfirler elbette bâtıl yoldadır. Zahiren
aleyhimize görünen bu anlaşmada asla dinden taviz verilmemiştir) demek
istediğini bütün Ehl-i sünnet âlimleri bildirmektedir. (Kurret-ül-ayneyn)

Kur'an
tercümesi denilen kitapların ne kadar yanlış ve zararlı oldukları
buradan da anlaşılmaktadır. Kelam, fıkıh ve tasavvuf gibi lüzumlu
bilgileri Kur'an tercümesi denilen kitaplardan öğrenmemiz mümkün
değildir. Hatta muteber tefsirlerden bile anlamamız mümkün olmaz.
Lüzumlu bilgileri, nakli esas alan ilmihallerden öğrenmemiz gerekir.

Peygamberler masumdur
Sual: Bütün peygamberlerin günah işlemediği bildiriliyor. Âdem aleyhisselamın yasak meyveden yemesi günah değil mi?
CEVAP
Evet,
peygamberler günah işlemez. Zelle işleyebilirler. Zelle, doğrular
içinde, en doğruyu bulamamak demektir. Âdem aleyhisselam, kasten yasak
meyveden yemedi. Unutarak yediği için mazur görüldü. Taha suresinin, (Âdem unuttu, azimle, karar ile yapmadı)
mealindeki 115. âyet-i kerimesi Âdem aleyhisselamın mazur olduğunu,
günahsız olduğunu göstermektedir. Âdem aleyhisselamın mazur olduğu şu
hadis-i şerifle de bildirilmektedir:

(Âdem aleyhisselam ile
Mûsa aleyhisselam, Rableri nezdinde münazara ettiler ve Âdem
aleyhisselam, Mûsa aleyhisselama galip geldi. Mûsa aleyhisselam dedi ki:
—
Sen o Âdem’sin ki, Allahü teâlâ, seni iki eli ile [vasıtasız olarak]
yarattı ve sana ruhundan üfledi, melekleri sana secde ettirdi ve seni
cennete yerleştirdi. Sonra da sen bir hatan sebebiyle, insanları
yeryüzüne indirdin.
Âdem aleyhisselam ona dedi ki:
— Sen o
Mûsa’sın ki, Allahü teâlâ seni Peygamber seçtiği gibi, kendisi ile
konuşmana izin verdi. Sana her şeyin açıklanmasını ihtiva eden kitabı
verdi. Onunla konuşmak, Ona yalvarmak suretiyle seni kendisine
yanaştırdı. Şu halde benim yaratılmamdan ne kadar önce Tevrat’ı
yazdığını gördün değil mi?
Evet gördüm. Kırk yıl önce.
— Ya Musa, şu halde orada Âdem hata etti yazısını da gördün mü?
Gördüm.
— Allah’ın beni yaratmasından kırk yıl önce işleyeceğimi yazdığı işi yapmam üzerine beni nasıl suçlarsın ki?
Âdem aleyhisselam böylece Mûsa aleyhisselama galip geldi.) [Buhari, Müslim]

çok saol bende bunu arıyodum