Zülkarneyn Aleyhisselam

Peygamber veyâ velî. Kur’ân-ı kerîmde
kıssası, doğuya ve batıya seferleri zikr edilmiştir. Asıl ismi
İskender’dir. Doğuya ve batıya gittiği için İskender-i Zülkarneyn diye
anılmıştır. Nûh aleyhisselamın oğlu Yâfes’in soyundandır. Peygamber
olup olmadığı açıkça bildirilmedi. Yemen’de yaşamış olan Münzir
İskender ile Aristo’nun talebesi olan Makedonyalı İskender’den daha
önce yaşadı.

Sâlih bir zât olan Zülkarneyn aleyhisselamı Allahü
teâlâ yeryüzündeki insanlara emir ve yasaklarını tebliğ ile
vazîfelendirdi. Zülkarneyn aleyhisselam Allahü teâlâya niyazda bulunup;
kendisine kuvvet vermesini, insanlar arasında hangi ilim ve adâletle
hükmetmesi gerektiğinin bildirilmesini istedi.

Allahü teâlâ
şöyle buyurdu: “Sana verdiğim vazîfeyi yapabilmen için kuvvet ihsân
ederim. Göğsünü açarım. Herşeye gücün yetecek hâle gelirsin. Anlayışını
açar, konuşmanı genişletirim, kulağını açarım, tâ uzaktakileri
işitirsin. Basîretini genişletirim, çok uzakları görür, her şeye nüfûz
edersin. Her şeyi sağlam yaparsın. İstediğin herşeyi ihsân ederim. Sana
heybet veririm hiç kimse sana kötü gözle bakamaz. Ben sana yardım
ederim. Hiçbir şey sana zarar vermez. Seni kuvvetlendiririm. Hiçbir
şeye yenilmezsin. Kalbine kuvvet veririm hiçbir şeyden korkmazsın.
Aydınlık ve karanlığı emrine verir, onları senin askerin yaparım.
Aydınlık senin önünde yol gösterir, karanlık arkandan seni muhâfaza
eder.”

Allahü teâlâ hazret-i Zülkarneyn’in emrine bulutları ve
başka vâsıtaları verdi. Ona ilim ve kudret, insanlar üzerine tasarruf
hâkimiyeti verdi. Ayrıca beyaz ve siyah olmak üzere iki sancak ihsân
etti. Zifiri karanlık olan gecede beyaz sancağı açınca, ortalık
aydınlığa gark olurdu. Gündüz harp ederken düşman askerinin karanlıkta
kalmasını arzu ederse siyah sancağını açar, düşman tarafı zifiri
karanlık, kendi tarafı aydınlık olur, böylece düşmana kısa zamanda
gâlip gelirdi. Her sefere çıkışında önü aydınlık, arkası karanlık
olurdu. Çok geçmeden memleketi genişledi. Devleti güçlendi. Allahü
teâlânın emir ve yasaklarını bütün dünyâya yaymağı azmetti.

Teyzesinin
oğlu Hızır aleyhisselamı kendisine vezir, ordusuna kumandan tâyin etti.
Allahü teâlânın emriyle müminlerden meydana gelen ordusu ile ilk önce
batıya yürüdü. Vardığı yerlerde kâfirleri hak dîne dâvet etti.
İnsanlara iyilik ve ihsânlarda bulundu. İnanmayanlarla harp etti.
Batıda meskûn (yerleşilmiş) yerlerin sonuna vardı. Artık karalar bitmiş
denizler başlamıştı. Oraya vardığı sırada orada bir kavim buldu. Bu
kavim kâfir olup vahşî hayvan derisinden elbise giyerler, denizin
dışarı attığı balık cinsinden şeyleri yiyerek geçinirlerdi. Zülkarneyn
aleyhisselam bu kavmi, güzel muâmelede bulunarak hak dîne dâvet etti.
Kavimden bir kısmı îmânla şereflendi bir kısmı ise îmân etmekten yüz
çevirdi. Zülkarneyn aleyhisselam inanmayanların üzerine yürüdü ve
onları karanlıkta bıraktı. Onlar karanlıkta ne yapacaklarını
bilemediler. Sonunda pişman olup tövbe ettiler ve Allahü teâlânın
varlığına, birliğine inandılar.

Zülkarneyn aleyhisselam
müminlerden kurduğu ordusu ile uğradığı her yerdeki bütün insanları hak
dîne dâvet etti. Allahü teâlâya îmân ve ibâdete çağırdı. Îmân
etmeyenler cezâlarını gördüler. Yaya olarak Mekke-i mükerremeye gitti
ve haccetti. İbrahim aleyhisselamla görüşüp hayır duasını aldı.
Nasîhatlerine kavuştu. Daha sonra doğuya yöneldi. Güneşin ilk
ışıklarının vurduğu en uçtaki kara parçasına vardı. Zülkarneyn
aleyhisselam orada, yer altındaki mahzenlerde yaşayan kavmi hak dîne
dâvet etti. Daha sonra kuzeye bir sefer yaptı. İki dağ arasına vardı. O
iki dağın yakınında oturan kalabalık bir kavimle karşılaştı. O kavmi de
hak dîne dâvet etti. Kavmin pâdişâhı Zülkarneyn aleyhisselamı iyilikle
karşıladı ve hediyeler takdim etti. Bütün kavmiyle birlikte hak dîni
kabul etti. Zülkarneyn aleyhisselamın iltifatlarına kavuştu. Ye’cüc ve
Me’cüc adlı kavimlerin zararından şikâyette bulundu. Zülkarneyn
aleyhisselam o kavimle birlikte Ye’cüc ve Me’cüc’ün zararından korunmak
için sed yaptılar.

Zülkarneyn aleyhisselam bir seferi esnâsında
hiçbir dünyâ malı ve serveti olmayan, rızıklarını sebzeden temin eden
bir kavme rastladı. Ayrıca bu kavimde herkes kendi mezarını kazar, her
gün mezarını temizler ve ibâdetlerini burada yaparlardı. Zülkarneyn
aleyhisselam o kavmin hükümdarıyla da görüştü. Hükümdar kendilerinin
dünyâya önem vermediklerini, âhireti hatırlamak için de ibâdetlerini
mezarlarda yaptıklarını anlattı.

Zülkarneyn aleyhisselam Allahü
teâlânın yardımıyla, doğu, batı ve kuzeydeki bütün ülkeleri feth edip,
Allahü teâlânın emir ve yasaklarını yayma vazîfesini tamamladıktan
sonra, askerine izin verdi. Kendisi Medîne ile Şam arasında
Dûmet’-ül-Cendel denilen yerde insanlardan ayrıldı. Yalnız Allahü
teâlâya ibâdet ve tâatle meşgul oldu.

Vefât etmeden önce
yakınlarına “Ben vefat edince usûlüne uygun yıkayıp kefenleyin. Sonra
tabuta koyun. Yalnız kollarım dışarda sarkık kalsın. Hazînelerimi de
katırlara yükleyin” diye vâsiyette bulundu. Söyledikleri aynen yapıldı.
Az bir zaman sonra da vefat etti. Mekke’ye veya Mekke civârındaki
Tehâme Dağlarında bir yere defn edildi.

İskender-i Zülkarneyn
böyle vâsiyyet etmekle “Arkamdan gelen ordular ile doğu ve batıya hâkim
oldum. Hizmetçilerim emrimden çıkmadı. Dünyâyı baştan başa tuttum.
Sayısız hazînelerim vardı. Fakat bütün bu dünyâ nîmetleri kalıcı
değildir. Gördüğünüz gibi mezâra eller boş gidiliyor. Dünyâ malı
dünyâda kalıyor. Sizler âhirette de faydalı olacak işler yapın.” demek
istedi.

Zülkarneyn aleyhisselam beyaz-kırmızı benizli, orta
boylu idi. Güzel ahlâk sâhibi, Hakka teslimiyeti tam, halkına karşı
mütevâzi, alçak gönüllü ve adâlet sâhibi idi. Gazâ ve cihâda çıkmakta,
beldeleri tâmirde çok gayretli idi. Dünyâ malına rağbet etmez, elinin
emeği, alnının teri ile geçinirdi. Bunun için zenbil örer kendine,
çoluk çocuğuna bu paradan harcar, artanını fakirlere sadaka verirdi.
Ye’cüc ve Me’cüc kavminin zararlarına mâni olmak için sed yapmıştı.

Seddi
rivâyetlere göre Asya’nın doğusundaki mümin Türklerin ricâsı üzerine
inşâ etmişti. İki dağ arasına taş ve demirden yapılmış olan bu sed
bugünkü Çin Seddinden başkadır.

Kur’ân-ı kerîmin Kehf sûresi
83-98. ayet-i kerimelerinde Zülkarneyn aleyhisselamla ilgili haberler
verilmektedir. Peygamber efendimiz, sallallahü aleyhi ve sellem de
buyurdu ki:
İsmini duyduğunuz kimselerden yeryüzüne dört kişi
mâlik oldu. İkisi mümin ikisi kâfir idi. Mümin olan ikisi Zülkarneyn
ile Süleyman (aleyhisselam) idi. Kâfir olan ikisi de Nemrûd ile Buhtunnasar idi. Beşinci olarak yeryüzüne benim evlâdımdan biri yâni Mehdî mâlik olacaktır.

çok saol