Eyyub Aleyhisselam

İsrailoğullarına gönderilen peygamberlerden. Hazret-i İshak’ın oğlu
Iys’ın neslindendir. Kendisine yedi kişi îmân etti. Yüz kırk sene
yaşadı. Sabrı ile insanlık târihinde darbımeselle anılan Eyyub
aleyhisselam, Kur’ân-ı kerîmde zikredilmiştir.

Eyyub
aleyhisselamın çok mal ve serveti ile on oğlu vardı. Sürü sürü
hayvanları, bağları ve bahçeleri bulunuyordu. Şam civârında Beseniyye
mevkıindeki çiftliklerinde binlerce insan çalışırdı. Fakat servetinin
çokluğu onu Allah yolundan alıkoymadı. Eyyub aleyhisselam Şam civârında
yaşayan insanlara peygamber olarak gönderildi. Onları Allahü teâlâya
îmân ve ibâdet etmeye çağırdı. Bu uğurda pekçok zahmet çekti. Sonra
malı, evlâdı ve bedeni ile imtihân edildi. Eyyub aleyhisselam çok büyük
sıkıntılara göğüs gerdi. Sabrı, kullukta kusûr etmeyip şikâyette
bulunmayışı ve başka güzel vasıfları ile ibâdet ehline ve akıl
sâhiplerine örnek oldu.

Allahü teâlâ hazret-i Eyyub’u imtihân
etmeyi murâd etti. Onun mallarını çeşitli vesîlelerle elinden aldı.
Koyunları sel, ekinleri ise rüzgâr ile telef oldu. Şeytan çoban
sûretinde ağlayarak Eyyub aleyhisselamın yanına geldi. O sırada
insanlara vaaz ve nasîhatte bulunan Eyyub aleyhisselama mallarının ve
servetinin telef olduğunu söyledi. Hazret-i Eyyub bu haber karşısında
hiç şikâyette bulunmayarak Allahü teâlâya hamd ve şükürde bulundu ve
“Üzülme! O malı mülkü bana Rabbim vermişti. Şimdi de aldı. Çünkü sâhibi
O’dur.” dedi. Bu sözleri ve hareketi karşısında şeytan perişan olup,
geri gitti.

Sonra Allahü teâlâ Eyyub aleyhisselamın, hocaları
ile ders okuyan çocuklarının da zelzeleyle ruhlarını aldı. Bu defâ hoca
şekline giren şeytan feryâd ve figân ederek Eyyub aleyhisselamın yanına
geldi; “Ey Eyyub! Allahü teâlâ evini zelzele ile yıktı. Çocukların
öldü. Her biri parça parça oldular.” dedi. Çocuklarına olan şefkatinden
dolayı gözlerinden yaşlar gelen Eyyub aleyhisselam sabır ve tevekkül
ederek, Allahü teâlâya teslimiyetini bildirdi. Şeytana da: “Ey mel’ûn!
Sen İblissin. Beni Rabbime isyâna teşvik etmek istiyorsun. Şunu bil ki,
evlâdım bir emânet idi. Rabbime niçin incineyim. Rabbime hamd ederim.”
buyurdu. Bundan sonra Allahü teâlâ Eyyub aleyhisselamın vücuduna
hastalık verdi.

Hazret-i Eyyub’un hastalığı gün geçtikçe
şiddetlendi. Akrabâları, komşuları ve başkaları yanına uğramaz oldu.
Yalnız hanımı Rahîme Hatun onu terk etmedi. Ona hizmetine devâm edip,
ihtiyâç için neyi varsa sarf etti. Hazret-i Eyyub bu hastalık hâlinde
de şikâyet ve feryâdda bulunmayıp, hamd etti ve sabır gösterdi. Bu defâ
şeytan Eyyub aleyhisselamın bulunduğu şehir halkına vesvese vererek;
“Onun hastalığı size geçer, onu şehrinizden çıkarın.” dedi. Şehir halkı
Eyyub aleyhisselamı ve hanımı Rahîme’yi şehirden dışarı çıkardılar.
Rahîme Hatun şehrin dışında bir yerde hazret-i Eyyub’a hizmete devâm
etti.

Hazret-i Eyyub, yedi yıl dert ve belâ içinde kaldı.
Hâlinden hiç şikâyet etmedi. Şeytan, bu defâ insan sûretinde Rahîme
Hâtunun karşısına çıkıp onu Eyyub aleyhisselamın hizmetinden alıkoymaya
çalıştı. Ona; “Kendine yazık ediyorsun. Hastalığı sana geçer.” dedi.
Rahîme Hatun ise, şeytana; “Onun üzerimdeki hakkı çoktur, ödeyemem.
Nîmet ve râhat vaktinde onunla yaşadım. Bu hastalık hâlinde onu
bırakamam.” dedi. Dönüşte, olanları hazret-i Eyyub’a anlattı. Eyyub
aleyhisselam da onun iblîs yâni şeytan olduğunu ve onun vesvesesinden
sakınmasını söyledi. Şeytan daha sonra da Rahîme Hâtunun karşısına
çıkarak, vesvese vermeye çalıştıysa da aldırış etmedi.

Hazret-i
Eyyub’un hastalığı gittikçe şiddetlendi. Onun bu hâli beden, kalp ve
lisânıyla yaptığı kulluk ve peygamberlik vazîfelerini iyice
zorlaştırdı. O zaman Allahü teâlâya dua ve niyazda bulundu: “Bana
gerçekten hastalık isâbet etti. Sen merhamet edenlerin en
merhametlisisin.” dedi. Allahü teâlâ onun dua ve niyâzını kabûl etti.

Birgün
Eyyub aleyhisselamın hanımı Rahîme Hatun yiyecek aramaya çıkmıştı.
İkindi vakti Allahü teâlânın lütuf ve müjdesi ulaştı. Cebrâil
aleyhisselam gelerek Allahü teâlâdan; “Ey Eyyub! Belâ verdim sabrettin.
Şimdi ben sıhhat ve nîmet vereceğim.” haberini getirdi. Allahü teâlâ; “(Ey Eyyub!) Ayağını yere vur. Çıkan sudan gusleyle ve soğuğundan iç.” (Sâd
sûresi: 42) buyurdu. Bu emr-i ilâhî üzerine Eyyub aleyhisselam ayağını
yere vurdu. Biri sıcak, biri soğuk, iki pınar fışkırdı. Sıcak sudan
gusl edince bedenindeki, soğuk sudan içince içindeki hastalıklardan
kurtuldu ve sıhhate kavuştu. Kuvveti geri geldi. Tâze bir genç oldu.
Elinden alınmış olan mallarını Allahü teâlâ geri iâde etti. Çok sayıda
evlâd ihsân etti veya bir rivâyette ölmüş olan oğullarını diriltti. Yüz
çeviren dostları kendisine muhabbetle yöneldiler.

Eyyub
aleyhisselamın hastalığı âfiyet hâline dönüşünce, o gece seher vaktinde
bir âh eyledi. Sebebini sorduklarında; “Her gece seher vaktinde «Ey
bizim hastamız nasılsın?» diye ses duyardım. Şimdi o vakit geldi; «Ey
sıhhatli kulumuz nasılsın?» sesini duyamadım. Onun için ağlıyorum.”
buyurdu.

Eyyub aleyhisselam ömrünün sonunda en olgun evlâdı
olan Havmel’i vâsi tâyin etti. Techiz ve tekfin işlerini ona ısmarladı.
Yüz kırk sene ömür sürdükten sonra vefat etti. Bişr isimli bir oğlunun
peygamberliğinde ihtilâf olunmuştur. Onun yaşıyla ilgili başka
rivâyetler de vardır. Hazret-i Eyyub’un kabri Şam’da Beseniyye denilen
yerdedir.

Mucizeleri:
Eyyub aleyhisselam Allahü teâlânın emirlerini tebliğ ederken birçok mucizeler gösterdi. Bunlardan bâzıları şöyledir.

1. Eyyub aleyhiselâmın duası bereketi ile koyunların yünleri ibrişim olurdu.

2.
Eyyub aleyhisselam kavminin hâkimini îmâna dâvet ettiği vakit o da;
“Evimdeki direklerin kalkarak havada durmasını senden mucize olarak
isterim.” demişti. Hazret-i Eyyub dua etti. Nihâyet evin direkleri
düştü ve ev havada kaldı. Hâkim bu mucizeyi gördüğü hâlde îmân etmedi.

3. Eyyub aleyhisselamın duasıyla çöldeki seraplar ve dumanlar su olurdu.

Eyyub
aleyhisselam güzel huylu, cömerd ve çok merhametliydi. Fakirlere,
misâfirlere, yetimlere çok yardım ederdi. Bedenine, malına ve evlâdına
gelen musibetlere sabredip ilâhî takdire rızâ gösterirdi. Bundan dolayı
insanlık târihinde, “Eyyub aleyhisselamın sabrı gibi” darbımeseliyle
anıldı. Allahü teâlâ onu bu güzel vasıfları sebebiyle Kur’ân-ı kerîmde
şöyle medh ü senâ buyurdu:
“Biz onu (belâlalara) hakîkaten sabırlı bulduk. O ne güzel kuldu. Şüphe yok ki o tamâmen Allah’a dönen (bir zât) idi.” (Sâd sûresi: 44)

Eyyub aleyhisselamla ilgili olarak Kur’ân-ı kerîmin En’âm, Nisâ, Sâd, ve Enbiyâ sûrelerinde bilgi verilmiştir.

çok saol