HZ.MUHAMMED(s.a.v.)'in Hayatı

HZ. MUHAMMED'İN HAYATI

Hz. Muhammed Hicret’ten 52 yıl önce (Milâdi 570), Rebiülevvel ayının
17. gününde Mekke şehrinde dünyaya gelmişlerdir. Babası, Hz. Abdullah
daha Hz. Muhammed dünyaya gelmeden, 25 yaşlarında vefât etmiştir.
Annesi, Hz. Âmine’yi ise 6 yaşında iken kaybetmiştir. Küçük yaşta
babasını ve annesini kaybeden Hz. Muhammed’i, dedesi Abdülmuttâlib
himayesine aldı ve o zamana kadar kimseye verilmemiş olan Muhammed
adını kendisine verdi. O da bir yıl sonra vefât edince, Hz. Muhammed’i
amcalarından, Hz. Ali’nin babası Hz. Ebû Tâlib yanına alıp büyütmüştür.
Hz. Muhammed Mekke’nin en büyük ailesi olan Hâşimiler’dendi.

Peygamberler, Peygamber olarak dünyaya gelirler ve o vazife için
yaratılmışlardır. Peygamberlik gibi ağır bir emaneti yüklenmek için bir
hazırlık devresi geçirirler, sonunda ilâhi vahye mazhar olurlar ve
insanlara ilâhi emirleri tebliğe başlarlar.

Hz. Muhammed’in hayatı, Peygamberliğini açıklamaya emir alıncaya kadar;
sade, temiz, çok dürüst ve yaşayışı da insanlığa örnek bir yaşayış idi.

Hz. Muhammed genç yaşlarında iken bütün Hicâz’da, daha Peygamberlik
gelmeden önce, huylarının güzelliği ve her hususta emin oluşları
dolayısıyla, Araplar tarafından “Muhammed’ül Emin” diye anılmaya
başlanmıştı. Babasından mal, mülk, bir şey kalmadığı için bir hayli
fakirdi; yalnız çok soylu bir aileden olduğu için çok itibar görürdü.


Hz. Hatice ile Evlenmesi

Kureyş hanımlarından olan Hz.Hatice ticaretle uğraşmakta idi. Çok
zengin ve dul olduğundan, mallarını idare etmesi, ticaretini sürdürmesi
için emin bir kişi olarak gördüğü Hz.Muhammed’i kendisine yardımcı
seçti. Daha sonra Hz.Muhammed ile Hz.Hatice evlendiler. Evlendiklerinde
Hz.Muhammed 25, Hz.Hatice ise 38 veya 40 yaşlarında idi.
Hz.Muhammed’in, Hz.Hatice’den iki erkek, dört kız çocuğu olmuştur.Bütün
evlâtları kendi zamanında âhiret dünyasına göç etti. Hayatta kalan tek
evlâtları Hz.Fâtıma ise Hz.Muhammed’in, Peygamberlikleri zamanında
Hicret’ten 11 yıl önce dünyaya gelmiştir.

Hz.Muhammed’in soyu çok sevdiği kızı “Ehl-i Beyt”ten olan Hz.Fâtıma’dan
yürümüştür. Hz.Fâtıma’dan da, Hz.Peygamber’in çok sevdikleri “Ehl-i
Beyt”ten olan torunları Hz.Hasan ile Hz.Hüseyin dünyaya gelmişlerdir.


İlk Vahy’in Gelişi

Hz.Muhammed ilk vahy’in gelişini şöyle anlatıyorlardı:

“Hirâ dağında, adımın çağrıldığını duyardım; fakat çağıranı göremezdim.
Derken bir gün melek göründü bana; kucakladı beni, göğsüne bastırdı,
sıktı ve «Oku» dedi. Ben okumak bilmem dedim. Tekrar sıktı «Oku» dedi.
Aynı sözü söyledim. Yine sıktı «Oku»” dedi. Ve Kur’ân-ı Kerîm’in şu
âyetlerini okudu:

“(1) Oku Rabbinin adıyla ki bütün mahlûkatı yarattı, (2) İnsanı da bir
parça kan pıhtısından var etti; (3) Oku ve Rabbin, pek büyük bir kerem
sâhibidir, (4) Öyle bir Rab ki kalemle öğretmiştir, (5) İnsana
bilmediğini belletmiştir (öğretmiştir).” (Alâk 1-5. âyetler)

Bu âyetler Hz.Muhammed’e ilk inen sûrenin ilk beş
âyetidir.Hz.Muhammed’e, Allah tarafından ilk vahiy Ramazan ayında nâzil
olmuştur.

“Ramazan ayı ki onda Kur’ân inzal olunmuştur. Kur’ân nas için aynı
hidâyettir; doğru yola götüren, hak ile bâtıl arasını ayıran açık
delillerdir.” (Bakara 185. âyet)

Kur’ân-ı Kerîm, Hz.Peygamber ebedî âleme göçene kadar 23 yılda
tamamlanmıştır. Nâzil olan bütün âyetler, Allah tarafından zaman zaman
vahiy edilmiştir.

Kur’ân-ı Kerîm’de; kulun, yani Peygamber’in Allah ile ancak vahiy
yoluyla konuşabileceği anlatılmaktadır. Bu konudaki âyetler de
şunlardır:

“Vahiyle veya perde ardından olması veya bir elçi gönderip ona kendi
izniyle dilediği şeyi vahiy etmesi suretlerinden başka hiçbir suretle
Allah’ın konuşması hiçbir insana müyesser olmaz. Çünkü O yücedir,
işinde hakimdir.” (Şûra 51. âyet)

“(192) Kur’ân şüphesiz Rabbelâleminin indirmesidir. (193-194-195) Sen
Tanrı azâbıyla korkutanlardan olasın diye onu «ruh-i emin» açık olan
Arap diliyle indirmiştir.” (Şuarâ 192-195. âyetler)

“ (16) (Ey Muhammed)! Vahiy bitmesin diye acele almak için dilini
kımıldatma. (17) Çünkü onu kalbinde toplamak ve lisanında kıraatini
sabit kılmak bize aittir. (18) Sana Kur’ân-ı Kerîm’i kıraat
eylediğimizde sen onun kıraatine tâbi ol. (19) Onu izah ve beyân yine
bize düşer.” (Kıyâmet 16-19. âyetler)


Peygamber Oluşu

Hz.Muhammed 40 yaşlarında iken (Milâdi 610), yine Hirâ dağındaki
mağarada halvette bulunuyordu. Bu sefer Allah tarafından, kendisini
doğrudan doğruya Peygamberlik görevine çağıran, Kur’ân-ı Kerîm’in
Müddesir Sûresi’nin 1-7. âyetleri nâzil oldu.

“(1) Ey örtüsüne bürünmüş Peygamber! (2) Kalk azapla korkut. (3)
Rabbini büyüklükle an, (4) Elbiseni temiz tut. (5) Azâba bais olan
şeyleri bırak. (6) Çok istemek üzere bir şey verme. (7) Rabbin için her
şeye katlan.”

Gelen bu “vahiy”den sonra artık “vahiy”lerin arkası kesilmedi. Sürekli
ve zamana bağlı olarak “vahiy” gelmeye başladı. Hz.Muhammed’in,
Peygamberlik hayatı iki devreye ayrılır. Birinci devre Peygamberliğinin
başlangıcından Medine’ye Hicret’ine kadar geçen 13 yıllık dönemdir
(Milâdi 610-622). İkinci devre ise Hz.Peygamber’in Hicret’ten, Hak’ka
vuslat edinceye kadar geçen 10 yıllık dönemdir (Milâdi 622-632).

Hz.Muhammed halkı İslâmiyete davete başladığında, erkeklerden ilk
olarak Hz.Ali, kadınlardan da Hz.Muhammed’in eşi Hz.Hatice Müslüman
olmuş; ona inanmışlar, uymuşlar ve ezeli îmanlarını izhâr etmişlerdir.
Belli bir süre sonra da Hz.Muhammed; önce akrabalarını, ardından Safa
Tepesine çıkarak tüm Mekke halkını, Allah’tan gelen emir gereğince
açıktan açığa, Müslüman olmaya çağırmaya başladı.


Kardeşi, Veziri, Vasîysi, Halîfesi

Kur'ân-ı Kerim'in Şuarâ Sûresi’nin 214-216. âyetleri:

“(214) Pek yakın kavim ve kabileni (akrabalarını) Allah azâbıyla
korkut. (215) Sana tâbi olan mü’minlere kanadını alçak tut. (Onlara
karşı yumuşak davran, lûtufla muamele et) (216) Kavim ve kabilen sana
karşı gelirlerse «-Ben sizin işlediklerinizden vâresteyim» dersin.”

Bu âyetler nâzil olunca Hz.Muhammed, Hz.Hatice’ye yemek hazırlatmış ve
Hz.Ali’ye de; “Hâşim oğulları soyundan olanları çağırmasını” emir
buyurmuşlardı.

Yemekten sonra Hz.Muhammed:

“Ben bütün insanlara, Tanrı elçisi olarak gönderildim. Ulu ve yüce
Allah, mensub olduğum boydan, bana en yakın olanları korkutmamı
buyurdu. Allah’tan başka yoktur tapacak demezseniz, sizi azâbından
kurtaramam” buyurdular. Amcası Ebû Leheb; “Bizi bunun için mi çağırdın”
dedi ve yakışmayacak sözler söyledi. Gelenler de dağılıp gittiler.

Hz.Muhammed, Hâşim oğullarını bir kere daha çağırdı. Yedirdi, içirdi.
Sonra; “Ey Hâşim oğulları” dedi. “Bana itâat edin, yeryüzüne hâkim
olun. İçinizden kim bana yardım eder, bu işte beni kuvvetlendirirse
kardeşim, vasîyim, vezirim, vârisim ve benden sonra halîfem olur”
buyurdu. İçlerinden hiçbiri cevap vermedi. Genç yaşta olan Hz.Ali ayağa
kalkıp; “Ey Tanrı elçisi! Bu işte ben sana yardım edeceğim” dedi.
Hz.Muhammed; “Otur” buyurdu ve sözünü bir kere daha tekrarladı. Yine
Hz.Ali’den başka cevap veren çıkmadı. Üçüncü defasında Hz.Peygamber,
Hz.Ali’ye; “Otur” buyurdular ve Hz.Ali’ye hitaben; “Artık kardeşim,
vasîyim, vezirim, vârisim ve benden sonra halîfem sensin” demişler ve
toplantıda bulunan Hâşim oğullarına “Ali’ye itâat edin” buyurmuşlardır.

Hz.Muhammed’in getirmiş olduğu yeni din, Mekke’de büyük muhalefetle
karşılaştı. Bilhassa Kureyş’in ileri gelenleri, Hz.Peygamber’in halkı
İslâm’a davetine, şiddetle karşı çıktılar. Çünkü İslâmiyet puta
taparlığı kaldırıyor, insan hakları üzerine birçok yenilikler
getiriyordu. Bu durumda, Hz.Muhammed davetlerini bir müddet gizli
tutmak zorunda kalmıştır.

Bu dönemde İslâm dînini kabul edenlerin büyük bir çoğunluğu, üst
düzeyden mal ve canlarını vermekten çekinmeyen kişiler oldukları halde,
onlarda bir müddet dinlerini gizlemek zorunda kalmışlardır.

Az zamanda yeni dinin müminleri çoğaldı. Bunlara “Tanrı’ya teslim olan”
anlamına gelen “İslâm” denildi. İlk Müslümanlar çok ağır hakaretler,
işkenceler gördükleri halde, îmanlarından, inançlarından asla
dönmediler, kendilerine ve yakınlarına yapılan işkencelere tahammül
ettiler.

Hz.Muhammed’in halkı Müslüman olmaya çağırışı, bulundukları mevki ve
ellerindeki güçleri yitirebilecekleri kaygısıyla, Mekkeli müşrikleri
(inkârcıları-inanmayanları) tedirgin etti. Kâ’be’den putlarının
kaldırılmasının, ticaretlerini engelleyeceği ve bir takım
alışkanlıklarına son verileceği için büyük bir tepki gösterdiler.

Bu ortamda Arabistan diyarı görülmemiş bir ahlâksızlık ve cehâlet
içindeydi. Onun için Hz.Muhammed’den önceki Arap tarihine “Cahiliye
devri” denir. Hz.Muhammed’e kadar Hak dîni Hıristiyanlıktı. Ancak
Hıristiyanlık dîni, Tanrı görüşüyle de, hukuk sistemiyle de, artık
insanlığın ihtiyacını gerektiği gibi karşılayamıyordu.Müslümanlık,
bütün Peygamberleri Allah tarafından gönderilmiş elçiler olarak kabul
ediyordu.

Bu yıllarda İslâmiyet’i kabul eden, kimsesiz ve yoksul olan
Müslümanlara; müşriklerin, inkârcıların yaptıkları cefâlar, eziyetler
gittikçe artmaktaydı. Hz.Muhammed’in, İslâmiyet’e davete
başladıklarının 10. yılında (Milâdi 620) o yılın Ramazan ayında, üç gün
arayla amcası Hz.Ebû Tâlib ile vefâlı eşi Hz.Hatice vefât ettiler.
Müslümanlar o yıla “Hüzün Yılı” adını verdiler Konu sabitlensin lütfen

sağol çok sağol